Waar word ik blij van? Sneeuw. En de stilte die dan over de wereld neerdaalt. De geur van pas gemaaid gras (wie niet). Een schaterlachende baby (bij voorkeur die van mijn kleinkind). Samen cappuccino drinken met de zaterdagkrant in ene cafétje. Een naar tevredenheid afgeronde tekening of verhaal. Wilde witte

Mijn naam is Erik. Erik Jansen. Probeer dat maar eens te googelen. Ik ben bepaald niet uniek. Tenminste, mijn naam dan. Verder ben ik best bijzonder, al zeg ik het zelf. Met mij kun je lachen. Ik ben ad rem, heb in elke situatie wel een lollige opmerking paraat. Vaak

Verbaasd kijkt ze om zich heen. Ze staat in de ring, en heeft geen idee hoe ze daar gekomen is. Is ze zelf tussen de touwen door gekropen? Heeft zij die bokshandschoenen aangetrokken?Tegenover haar staat hij, klaar om aan te vallen. Hij heeft een woedende blik in zijn ogen en

Vervelen. Als je volwassen wordt, valt er niets meer te vervelen. Je hebt het druk met carrière, studie, gezin, vrienden, en niet te vergeten social media. Elke minuut moet nuttig besteed worden. Zelfs op vakantie. Dan moet je iets zien van het land van bestemming, je moet dat ene boek

‘Dat gaat niet lukken vriend.’ zegt Frits terwijl hij omhoogkijkt. Hij liep zojuist bijna tegen een paar enorme gestreepte benen aan, die met geen mogelijkheid de ruimte kunnen verlaten. ‘Nope.’ zegt de drager van de gestreepte broek. ‘Hoe ist zo gekomen?’ vraagt Frits. ‘Het lijkt hier wel Alice in wonderland,

Eerst is er een klein stroompje. Niet als een beginnende rivier, waar aan alle kanten stroompjes bij komen, om zo een grote kolkende waterpartij te vormen. Nee, het is een enkelvoudig stroompje, een druppeltje haast, dat bijna sierlijk haar oorsprong verlaat, en traag naar beneden zakt.Daar gaat ze. V. van