‘Goedemorgen buurvrouw.’ Net te laat om weg te duiken zie ik de buurvrouw met haar hoofd boven de heg uitkomen. ‘Heb je ’t al gehoord, van de dochter van de bakker? Zwanger. Ik kijk er niet van op hoor. Ze was altijd al een beetje een lellebel.’Altijd al? Denk ik.

Het lege papier, het kale schilderdoek, de lege pagina op de computer, met de cursor knipperend in de linker bovenhoek. Alles begint bij beginnen. Zo ook voor de kunstenaar. De schilder, de schrijver, de tekenaar, ze beginnen iedere keer weer met niets. Of met een vaag idee, waarbij ze geen

Ze zit gevangen. Als heel lang. Ze weet niet eens hoé lang. Ze heeft geen idee meer hoe het voelt om vrij te zijn. Te doen wat ze graag zou willen. Hoe lang ze nog moet zitten weet ze ook niet. Zou ze vervroegd vrij kunnen komen wegens goed gedrag?

Het is vochtig koud. De weg is volkomen verlaten. Er hangt een dikke laag, groen-grijze mist, vlak boven het asfalt. Dikke wolken hebben zich samen gepakt. Het waait licht en de kale takken van de bomen kraken op het ritme van de wind. Mark rilt. Hij voelt de kilte bijna

Vorige week ben ik gevallen, tijdens het sporten. Onhandig zul je denken, en dat is het ook. Tennissen terwijl er een hele rij sportmaterialen achter je ligt is nu eenmaal geen bijster slimme actie. Eén stap naar achter, op een dik touw, en ik ging op mijn plaat. Met mijn

‘Wat ben jij aan het doen?’ vraagt de man met de pijp, luisterend naar de naam Eduard. ‘Ik ben aan het zoeken.’ zegt Marjolein. ‘Naar wat, als ik vragen mag?’ Vraagt Eduard. ‘Je kunt beter vragen naar wie.’ Marjolein schuift kasten van zijn plaats, opent laatjes, voelt tussen de kussens